خب خب تقریبا دو هفته از انشتار بازی مورد انتظار و بزرگ Assassin's Creed Odyssey میگذرد و بهتره که همه باهم اماده بشویم برای تجربه کردن این بازی و لذت بازی کردن در یونان باستان. بازی Assassin's Creed Odyssey دقیقا بعد از انتشار با بازخوردهای متفاوتی روبرو شد. هواداران اساسینز کرید دو دسته شدند و نیمی از آنها شروع به انتقاد و نیمی دیگر شروع به تعریف و تمجید از این بازی کردند. انتقادات به این خاطر بود که یوبی‌سافت با اینکار به سنت همیشگی سری پشت کرده و این شرکت در حال مرتکب شدن اشتباه بزرگیه. اما برخی دیگر اعتقاد داشتند که تمام این فرضیه ها غلطه و بازی جدید یوبی‌سافت در فرانچایز فرقه قاتلین یک موفقیت بزرگ برای این شرکت به ارمغان خواهد آورد... خب من اینجا هستم که به شما بگم گروه دوم درست فکر می‌کردند. یوبی‌سافت اینبار با الگو برداری از بازی Assassin's Creed Origins و تحلیل و بررسی به موقع و بجا اشتباهات این بازی، به قول معروف اینبار اوریجینزی بی نقص تر از سال گذشته وارد بازار کرده. بازی که قراره حسابی کیفتان رو کوک کند و کاری کند که بعد تجربه بازی‌های پر ایراد اساسینز کرید، بالاخره طعم لذت رو از این بازی بچشید. با من همراه باشید با بررسی بازی Assassin's Creed Odyssey...

اول از داستان بازی شروع کنیم که اینبار هرچی از خوب بودن نقاط قوتش بگیم کم گفتیم! سری اساسینز کرید همواره بر بر پایه داستان‌های حماسی و زیبایش استوار بوده و بارها شده که همین داستان خوب یک نسخه رو از تباهی و آبروریزی نجات داده! اما بعد از AC Unity با داستان بدی در سیندیکیت و داستانی در قالب تکراری بنام Origins تا کردیم تا بالاخره بتونیم داستان خوبی مثل داستان بازی Odyssey رو تجربه کنیم... حالا جدا از این‌ها حتما با مطالعه مقاله تمام فراز و نشیب‌های سری که توسط من و کمک همکار خوبم اشکان محمدی عزیز نوشته شده بود فهمیدید که سری اساسینز کرید مدت‌هاست متای بالای 80 رو تجربه نکرده! خب من اینجا هستم که بگم بازی AC Odyssey بعد حدود 5 سال به این سنت پایان داده و با کسب متا‌های 90،87،83 به ترتیب از راست به چپ در پلتفرم‌های PS4 و XONE و PC توانست به همه ما نشان دهد که اسکات فیلیپس تقریبا کاری فراتر از ساخت یک Assassin's Creed کرده. خیلی‌ها هنوز فکر می‌کنند که شیفت دیلیت کردن نبرد‌های بین اساسین‌ها و تمپلارها نه الان بلکه در دراز مدت به سری ضربه میزنه. خب این تفکر کاملا غلطه چون بنظر من اسکات فیلیپس و جاناتان دامونت کاری را کردند که هیچ کس و هیچ کارگردانی جرأت انجام دادن آنرا نداشت. داستان سری به دلیل اتکا کردن به نبرد‌های اساسین‌ها و تمپلارها به شدت در حال ضربه دیدن بود به طوری که با همین قالب یک سازنده می‌توانست به راحتی بار داستان خوب را از دوشش خالی کند. یعنی فقط یک داستان ضعیف در نبرد تمپلارها و اساسین‌ها در داستان خود پیاده سازی کند و کل مراحل و کمپین را به امان خدا رها کند. اما در نسخه جدید اساسینز کرید سازندگان به طور کل دور این نوع نبردها را خط کشیدند و قلم را به دست گرفته و داستان مورد علاقه خودشان را نوشتند.و بازی Assassins Creed Odyssey رو هم تبدیل به یک اساسینز کرید خوبی کردند و هم تبدیل به یک بازی ایده آل. بازی از 48 سال قبل از میلاد مسیح و به گذشته‌ای میره که بایک سال‌ها با اون فاصله داره... به جایی که دو گروه اسپارتان و آتن مثل شکار و شکارچی درحال ریختن خون هستند و یونان باستان را جنگ فرا گرفته. اما داستان شروعی طوفانی دارد. شروعی که یک طرفش توسط ایران اداره می‌شود! لئونیداس بزرگ تصمیم به اداره کردن جنگی بزرگ تر علیه سپاه امپراطوری هخامنشیان در زمان خشایار شاه می‌گیرد و بازی با کشته شدن‌های فراوان ایرانی‌ها توسط لئونیداس و سربازان یونانی شروع میشود. ابتدا یونانیان برنده این نبرد تلقی می‌شوند اما در واقعیت ضربه سنگینی از طرف خشایار شاه و هخامنشیان میخورند... اما چیزی که نیمه گمشده سری اساسینز کرید بود، تبدیل کردن این بازی به یک بازی نقش آفرینی کامل بود. سیستم انتخاب دیالوگ که اینروز‌ها به لطف شرکت‌های تباه شده‌ای مثل Telltale Games در حال جمع‌آوری طرفداران زیادیه، اینبار پا درون سری اساسینز کرید گذاشته است. اما خب چه دیالوگ‌هایی؟ شاید فکر کنید که این که چیز خاصی نیست و ممکن است فقط چند انتخاب ساده باشد. اما باید بدانید که قرار نیست این مکانیزم مانند بازی‌های از امثال Deus Ex باشد که هیچ تاثیری رو روند بازی نگذارد، بلکه این سیستم دیالوگ‌ها با اینکه اولین تجربه‌اش را در سری فرقه قاتلین تجربه می‌کند اما به نحو احسن مانند اهرمی داستان بازی را سرپا و زنده نگه می‌دارد. در اکثر دیالوگ‌ها ناچار هستید که دیالوگی را انتخاب کنید تا بتوانید به نحو احسن داستان اختصاصی خود را روایت کنید. اما نباید از این بگذریم که قبلش هم دستتان برای انتخاب شخصیت مورد علاقه‌اتان باز است! شما می‌توانید بین شخصیت زن (کاساندرا) و شخصیت مرد یعنی (الکسیوس) یکی را انتخاب کرده و به بازی بپردازید. بعد هر جمله چندین دیالوگ در اختیارتان قرار خواهد گرفت که نقشی مستقیم و عمقی در داستان بازی خواهند داشت. دقت کنید که بی مهابا هیچ انتخابی را انجام ندهید که از قضا انتخاب‌هایتان می‌تواند موجب خشمگین شدن، ناراحت شدن و یا خوشحال شدن طرف مقابل شود و مسلما واکنش‌هایی را در پی خواهد داشت... خب با این وجود قطعا پایان‌های متفاوتی هم در داستان خواهیم داشت. داستان بازی به طور کلی سه مشکل بزرگ را زیر پای شخصیتتان خواهد گذاشت. اولین مشکل فرقه‌ای است بنام کاسموس که به کارهای شوم و مخفیانه‌ای در شهر دست می‌زند. به نوعی گروهی دیگر است که در ادامه راه آنها گروهی بنام تمپلارها به وجود آمد. طرف دیگر داستان زندگی شخصی کاراکتر شماست که در کودکی با مشکلات فراوانی روبرو بودن و به دنبال یافتن پاسخ این پرسش‌هاست! و اما مشکل سوم که بیشتر برای سرگرمی و کمک به دیگران اتفاق می‌افتد نبرد‌های بین ارتش اسپارتان‌ و آتن‌ است که بیشتر میدان‌های نبرد و مبارزات بین این دو گروه جریان دارد. در کنار این‌ها شخصیت‌پردازی شخصیت‌ها هم به خوبی به نمایش در می‌آید. یوبی‌سافت به کمک یوبی‌سافت کبک، شخصیت‌های تاریخی را با شکل و شمایلی مشابه به واقعیتشان در بازی طراحی و قرار داده است. مانند شخصیت سقراط که از اولین معارفه بازی حضورش تایید شد!

اما خب نوبتی هم باشه نوبت به بررسی اصلی‌ترین نکات قابل بحث بازی یعنی گیم‌پلی بازی رسیده است. یوبی‌سافت کبک در طراحی گیم‌پلی بازی AC Odyssey همانند انتظارات و شایعات از قالب اصلی گیم‌پلی تحول یافته و پتانسیل دار بازی AC Origins استفاده کرده. به طوری که هنگام نبرد، زوم کردن و تمرکز روی دشمنان حرف اول را می‌زند و ضربه‌های سنگین و سبک با مجموعه سلاح هایی که در اختیارتان قرار می‌گیرد کماکان در بازی وجود دارد. اما یوبی‌سافت کبک با اعمال یک سری تغییرات مثبت در سیستم مبارزه بازی کمک بسزایی به این بخش کرده است. این شرکت ابتدا سیستم درخت مهارت بازی را که در نسخه قبلی معرفی شده بود تکامل داده است. یعنی بجای استفاده از تمامی فنون، بهره برداری از آن‌ها را محدود تر کرده. به طوری که شما می‌توانید 4 فن را برای ضربات نزدیک و 4 فن را برای مبارزات از راه دور برای خود انتخاب کنید. یک جورایی مثل بازی God of War (2018) چهار قالب اصلی در انتخاب فن دارید که با پر شدن نوار خشم یا آدرنالین‌ قابل دسترس و استفاده هستند. اما در خصوص وسایل مبارزه و دفاعی نمی‌توان حرف زیاد مثبتی زد. تیر و کمان، کماکان بدون تغییر در گیم‌پلی بازی قابل استفاده است اما چیز عجیب و غریب بازی اینجا نمایان می‌شود... درحالی که 80 درصد یونانیان و سرباز هایشان از وسیله‌ای بنام سپر استفاده می‌کنند شخصیت اصلی ما به هیچ وجه نمی‌تواند از این ابزار دفاعی استفاده کند و به قول معروف تا آخر بازی مجبورید به غلت زدن به اینور و اونور عادت کنید. این نکته به واقع گرایانه بودن بازی آسیب زیادی می‌زند و ای کاش یوبی‌سافت در مسئله‌ای به این سادگی دقت و ظرافت بیشتری از خود نشان می‌داد!

راستی داشتم فراموش میکردم درمورد هیدن بلید صحبت کنم! همانطور که دیگر خبری از فرقه‌ اساسین ها و فرقه تمپلارها نیست قطع به یقین خبری از هیدن بلید، سلاح معروف مخفی کاری بازی هم نخواهد بود. بجای آن سلاح نیزه کوتاه شده یا شکسته‌ای خواهید داشت. اما بهرحال کار با هیدن بلید منطقی تر و راحت تر بود. پس در نتیجه مخفی کاری در بازی نقش کمرنگ تری خواهد داشت. دقیقا مثل اوریجینز اما اینبار بیشتر از هر لحظه‌ای! به لطف خلاقیت یوبی‌سافت در بازی قبلی و این بازی شخصی سازی به وضوح در بازی دیده میشود و می‌توانید از سلاح و زره گرفته‌ تا ادوات کشتی‌ خود و مهارت‌های نبردتان را ارتقا دهید. راستی صحبت از کشتی شد! سیستم مبارزات کشتی رانی دوباره بعد مدتی طولانی به بهترین شکل ممکن به بازی برگشته است. شما از همان اوایل بازی صاحب کشتی با خدمه میشوید. اما کاری را که باید انجام دهید این است که با نبرد به کشتی‌های متفاوت از قشرهای مختلف غنائم جمع آوری کنید و در نهایت برای ارتقا سلاح‌ها، شکل و شمایل کشتی و خدمه خود خرج کنید. بازی از تمامی مکانیزم‌های مبارزه‌ای بلک فلگ استفاده کرده و همچنین نبرد‌های تن به تن را بعد از نابودی 90 درصدی کشتی دشمن در اختیارتان قرار می‌دهد. اما چه در کشتی روی آب و چه با پای پیاده روی دشت‌های یونان با دشمنان متفاوتی از اقشاری متفاوت روبرو می‌شوید. از مرسنری‌ها یا مزدور ها بگیرید تا اعضای گروه کاسموس و سرباز‌های آتن همه شیو‌ه مبارزه متفاوت، سلاح‌هایی متفاوت و از قضا کشتی متفاوتی هم روی آب‌ها خواهند داشت. 

سیستم لول بندی دشمنان همانند اوریجینز دوباره در بازی وجود دارد و نقش اساسی را ایفا می‌کند. شما برای ادامه دادن داستان به راحتی هرچه تمام تر موظف هستید که لول خود را با ارتقا همه چیزتان بالا ببرید. اگر در مرحله‌ای با دشمنی برخورد کردید که لولش به وضوح از شما بالاتر باشد باید دنبال راه چاره‌ای باشید زیرا که سرانجامی جز شکست و ناامیدی نخواهید داشت! اما نباید سنو جدید را فراموش کنیم! شما در این بازی هم عقابی باهوش برای مارک کردن دشمنان و دید زدن بهتر سطح شهر در اختیار دارید. نام این عقاب اینبار ایکاروس است اما همانطور که پیش ‌بینی می‌شد تغییری را به هیچ وجه در این بخش شاهد نیستیم و همان ویژگی‌های اوریجینز را دارد. اما در کنار این‌ها باید بیشتر به مکانیزم مبارزه این بازی بپردازیم... نبرد‌های گروهی برگشته نبرد‌های گروهی مشابه سیندیکیت در بازی وجود دارد. مانند واقعیت تاریخ یونان که خیل عظیمی از سپاهیان اسپارتان و آتن درحال نبرد هستند شما هم باید در این نبرد به جناهی که خود در ابتدا انتخاب کردید وارد بشوید و در مبارزه یارانتان را همراهی کنید. اما دوربین بازی و ویژگی Target Lock بازی استاندارد های لازم را ندارد و در این نبردها و به خصوص در باس فایت ها مشکلاتی بزرگ را در مبارزه برایتان به وجود خواهد آورد که کلا بیخیال این سیستم شوید. شکار حیوانات کماکان در بازی وجود دارد و ده ها گونه حیوان از شیر درون جنگل ها گرفته تا کوسه درون دریا‌ها قابل شکار هستند. اما بازهم همانند اوریجینز دشمنان بازی به حیوانات و سربازان ختم نمی‌شوند. اینبار با هیولاها و موجودات افسانه‌ای هم سر و کار دارید! حتما نام مدوسا تابحال به گوشتان خورده است. اما این جادوگر ترسناک تنها موجود عجیب و غریب این بازی نیست و در بسیاری از مراحل فرعی با چنین موجوداتی روبرو خواهید شد. درخصوص افسانه‌ای بودن هم این هیولاهای بازی نیستند که این لقب را به دوش میکشند و سلاح‌های شما هم از نوعی لجندری تشکیل می‌شوند که بسیار کمیاب هستند اما با دسترسی به آنها کارتان در مبارزات ساده تر می‌شود...

اما چه بهتر که نقل مکان کنیم به بررسی گرافیک این بازی! خب چه می‌توانیم بگوییم. سال‌ها است که موتور گرافیکی این شرکت فرانسوی تغییری نمی‌کند و این را هم می‌توان همه ساله از سیستم مورد نیاز آبکی بازی‌های این سری از AC Unity گرفته تا به اینجا مشاهده کرد. اما الحق و الانصاف نباید از چشم انداز های گرافیکی این بازی به راحتی غافل بشویم. درسته که موتور گرافیکی تکراری است اما همین شرکت EA توانست با ساخت چندین و چند بازی بتل‌فیلد توسط موتور بازی‌سازی فراست‌بایت نشان دهد این موتور نیست که یک گرافیک را زیبا می‌سازد بلکه قدرت ساخت سازنده و طراح است که این زیبایی را به وجود می‌آورد. جنگل‌های زیبا، سرسبزی یونان و نورپردازی و سایه زنی‌های خارق‌العاده این بازی از جایی نشأت میگیرد که این چشم انداز ها و آب و هوای قدیمی یونان کاری کرد که موتور گرافیکی به لطف یوبی‌سافت کبک از تمام توانش در خلق یک گرافیک چشم نواز استفاده کند. که البته این اتفاق هم افتاد و گرافیک بازی قابل قبول است به خصوص در هنگامی که باران میبارد عمق زیبایی نورپردازی گرافیکی این بازی را می‌توان مشاهده کرد. اما چیزی که ایراد دارد هیچ‌گاه درست نمی‌شود! ما بازی اساسینز کرید یونیتی را با پر باگ بودنش به یاد داریم و خب شروع این موتور گرافیکی هم از این بازی بود. از همان بازی تا به اینجا باگ‌ها از بازی به بازی دیگر منتقل شدند. تیم هواداران اساسینز کرید در هردو پلتفرم PC و PS4 Pro این بازی را تجربه کرد و در هر دو باگ‌های متعدد و اعصاب خورد کن زیادی را دید. اعم از گیر کردن شخصیت در در و دیوار و باگ‌های عجیب و غریبی که خودتان می‌دانید چگونه در بازی‌های یوبی‌سافت اتفاق می‌افتد! در کنار اینها وقتی نوبت به انتخاب دیالوگ می‌رسد، بعد از انتخاب دیالوگ مورد نظر، نمایش انیمیشنی ضعیفی از صورت شخصیت اصلی می‌بینیم که گویا اصلا طبیعی و زیبا بنظر نمیرسد. همین امر باعث می‌شود در لحظات احساسی بازی نتوانید با شخصیت اصلی و خود بازی ارتباطی عاطفی برقرار کنید!

اما مقاله را با بررسی صداگذاری و موسیقی بازی تمام میکنیم. بدون هیچ گونه شک و تردیدی می‌توان با جرأت گفت که بازی AC Odyssey یک انقلاب نو در صداگذاری و موسیقی است. اول از خوب شروع میکنیم بعد به سراغ خوبتر میرویم! صداگذاری شخصیت‌ها به نحو احسن انجام شده. همانطور که میدانید سری اساسینز کرید همواره لهجه‌های ادیان و کشورهای مختلف را به خوبی در بازی‌اش شبیه سازی می‌کند. این شرکت از زبان انگلیسی استفاده می‌کند اما به طرز زیبا و باور ناپذیری این زبان را با لهجه کشور مقصود مخلوط می‌کند و همچنین گاه گاهی از کلمات و جملات زبان اصلی آن کشور نیز استفاده می‌کند. تمامی این ویژگی ها به راحتی در بازی اساسینز کرید آدیسی قابل مشاهده است. همچنین صداگذاری مبارزه‌ها، برخورد شمشیر ها، صدای پا بازیکن هنگام راه رفتن و دویدن مانند همیشه در اساسینز کرید های یوبی‌سافت به زیبایی خلق شده است. صداگذاری شخصیت‌ها کاملا باهم متفاوت است و نشان میدهد که یوبی‌سافت چقدر همه ساله به صداگذاری این بازی توجه می‌کند و در کنارش موسیقی‌ها... دقیقا مثل نسخه قبلی و با یک سری پیشرفت، بازی موسیقی‌های دل‌نشین و تاثیر گذاری دارد که در تک تک لحظاتش حس عمیق گریه یک خانوده از نابودی همه چیزش و تا دیالوگ‌های احساسی کاراکترها و فریاد‌های دلهره آور شخصیت ها را در ستون فقراتتان حس کنید. 

این بود نقد و بررسی ما از ساخته جدید یوبی‌سافت که به همه ما نشان داد هنوز در آستینش شاهکارهایی دارد که به مرور زمان می‌تواند همه انها را نشان دهد. اساسینز کرید ادیسی انقلابی نو در سبک بازی‌های نقش آفرینی و سرآغازی استثنایی برای سری خواهد بود که مدت ها طعم تعریف و تمجید های همه جانبه را نچشیده بود. بازی که اگر به آن بها داده شود میتواند پا جای سری نقش آفرینی افسانه‌ای مثل The Witcher بگذارد...